กระบวนการนี้เป็นการสร้างอาร์คที่มีช่วงเส้นผ่านศูนย์กลางตั้งแต่ไม่กี่ไมครอนไปจนถึงหลายสิบไมครอนไปบนพื้นผิวของสารเคลือบที่เป็นโลหะของแข็ง ส่งผลให้สารดังกล่าวระเหย กระบวนการนี้ใช้กระแสและความหนาแน่นกำลังระดับสูง ส่งผลให้สารที่ถูกระเหยกลายเป็นไอออนได้เกือบสมบูรณ์ทั้งหมด ดังนั้น จึงทำให้เกิดพลาสม่าที่มีพลังงานสูง
ไอออนของโลหะจะผสมกับก๊าซที่ไวต่อปฏิกิริยา ซึ่งถูกจ่ายเข้าสู่กระบวนการ จากนั้น วิ่งเข้าหาเครื่องมือหรือชิ้นงานเป้าหมายในสถานะพลังงานสูง และตกเคลือบลงบนเครื่องมือหรือชิ้นงาน โดยมีลักษณะเป็นชั้นเคลือบผิวบางที่มีคุณสมบัติการยึดเกาะสูง
